Αντίο γλυκιά Ήρα..

Αγαπημένοι  μας φίλοι και φίλες! Σήμερα νοιώθουμε την ανάγκη να συμπαρασταθούμε σε μια φίλη που το σκυλάκι της έφυγε ξαφνικά από τη ζωη.. Διαβάστε τι συνέβη..
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

Είμαστε απαρηγόρητοι....

Ξέρω τώρα θα πιστεύετε οτι σας κάνω πλάκα. Δεν μπορεί η κακοτυχία μας να συνεχίζεται βρε παιδιά !!! Χάσαμε την Ήρα μας ! Πεθανε....Προχθές το μεσημέρι.... Είμαστε απαρηγόρητοι....
Τι κακό είναι αυτό που δεν λέει να σταματήσει. Ξεκίνησε τον Αύγουστο με το μηχάνημα στην δουλειά μου, μετά το δέντρο, το αυτοκίνητο και τώρα η Ήρα. Η Ήρα... δεν μπορώ να το πιστέψω. Εχθές την πήγαμε βόλτα με τον άντρα μου. Κάθε Κυριακή την πηγαίναμε στο εκκλησάκι μας. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν ζει....
Να σας πω όλη την ιστορία από την αρχή. Η Ήρα δεν ήταν μικρή, είχε κλεισμένα τα 13 χρόνια. Αλλά ήταν καλά. Ο κτηνίατρος που την έβλεπε κάθε χρόνο μου έλεγε ότι το σκυλί θα ζήσει πολλά χρόνια γιατί δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας. Τον τελευταίο χρόνο παρατηρήσαμε μια κάμψη στην ενεργητικότητά της. Δηλαδή κουράζονταν σχετικά εύκολα. Αν της πετούσες την μπάλα, που ήταν το αγαπημένο της παιχνίδι, παλιότερα στην έφερνε καμιά 15 αριά φορές. Τον τελευταίο χρόνο 3-4 φορές και μετά κουραζόταν. Έτρεχε όμως έπαιζε ήταν καλά, βρε παιδιά...Την προηγούμενη Κυριακή την πήγαμε όπως πάντα βόλτα στο εκκλησάκι μας, όπως θα δείτε και στο βίντεο στις τελευταίες εικόνες. Την Τετάρτη όπως σας είπα ήρθε η κόρη μου. Την Πέμπτη την πήγε βόλτα. Μου είπε: "μαμά γέρασε η Ήρα δεν περπατάει όπως πρώτα, σχεδόν την έσερνα". "Ε καλά της απάντησα, κουράζεται λιγουλάκι, έχεις καιρό να την δεις" Δεν έδωσα σημασία, θεώρησα ότι η κόρη μου ήταν λίγο υπερβολική. Πέρασε η Παρασκευή το Σάββατο και την Κυριακή την πήγαμε και οι τρεις μας στο εκκλησάκι βολτίτσα. Εγώ, ο άντρας μου και η κόρη μας. Τότε παρατήρησα ότι δεν ήταν πολύ καλά. Περπατούσε πολύ αργά και επειδή την είχαμε χωρίς το λουρί, είχε μείνει καμιά 5 μέτρα πίσω μας. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Είπα γέρασε και κουράζετε πολύ.



Καλού κακού όμως την άλλη μέρα, πήρα τηλέφωνο τον κτηνίατρο. Του είπα ότι περπατάει με δυσκολία. Το μεσημέρι ήρθε σπίτι να την δει. Την είχε ξαναδεί και πριν ένα μήνα που της έκανε και το αντιλυσσικό και μου είχε πει ότι ήταν μια χαρά. Το μόνο που είχε δει ήταν ένα λιποματάκι στο λαιμό, και είπε ότι δεν είναι τίποτα θα πέσει μόνο του γιατί ήταν νεκρός ιστός.

Μετά την εξέταση κυρίως στα πίσω πόδια μου είπε ότι έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα και ότι είναι φυσιολογικό για την ηλικία της. Μου είπε να πάρουμε ένα αντιφλεγμονώδες για να μην πονάει και ένα συμπλήρωμα διατροφής για τους χόνδρους και τις αρθρώσεις. Της αφαίρεσε και το λίπωμα από το λαιμό γιατί είχε ξεκολλήσει το μισό και κρεμόταν. Ήταν νεκρός ιστός και η Ήρα δεν κατάλαβε τίποτα.





Μας έδωσε και μια αντιβίωση για την πληγή. Απλά είπε να ξεκινήσουμε την ίδια μέρα την αντιβίωση για 3-4 μέρες και μετά να δώσουμε το αντιφλεγμονώδες. Ξεκίνησα λοιπόν την αντιβίωση Δευτέρα βράδυ. Πέρασε η Τρίτη. Την Τετάρτη ανήμερα Χριστουγέννων πάω να τις δώσω την αντιβίωση (την βάζω σε ένα κεφτεδάκι) την φωνάζω. Καθόταν έξω από το σπιτάκι της. Με κοιτάει και δεν σηκώνεται. Περίεργο... Τρελαίνεται για κεφτεδάκια. Την ξαναφωνάζω με κοιτάει και πάει να σηκωθεί. Ζαλίζεται και δεν μπορεί να στηριχτεί στα πόδια της και ξαναπέφτει. Τρέχω μέσα να φωνάξω τον άντρα μου. Την σηκώνουμε και της στρώνουμε μέσα στο σπίτι για να την παρακολουθούμε. Παίρνω τον γιατρό και μου λέει ότι μάλλον επιδεινώθηκε και πονάει και να αρχίσω αμέσως το αντιφλεγμονώδες. Αλλά μου είπε να μην δώσω δύο χαπάκια που είναι η δοσολογία για τα κιλά της αλλά να δώσω ένα σήμερα και από αύριο δύο. Δεν ξέρω αν κάτι τον απασχολούσε με το αντιφλεγμονώδες γιατί φαινόταν λιγάκι σκεφτικός. Είπε δώσε ένα και αύριο θα μιλήσουμε. Της έδωσα ένα χαπάκι. Κοιμήθηκε αρκετά. Το βραδάκι ήταν καλύτερα. Έφαγε σουπίτσα. Όσο περνούσε η ώρα έδειχνε να μην πονάει. Κάποια στιγμή το βράδυ την προέτρεψα να σηκωθεί για να δω αν μπορούσε να σταθεί όρθια. Σηκώθηκε ήπιε νεράκι πήγε μόνη της προς την πόρτα. Την έβγαλα έξω και πήγαμε μια μικρή βολτίτσα  για να κάνει την ανάγκη της. Περπατούσε αργά, αλλά έδειχνε καλύτερα σε σχέση με πριν. Το πρωί της Πέμπτης η κατάσταση ήταν ήταν ακόμα καλύτερη. Της έδωσα 2 χαπάκια και συνέχιζα και την αντιβίωση. Ήταν όλο και καλύτερα. Περπατούσε πλέον τέλεια. Την Παρασκευή μετά την δουλειά το βράδυ την βγάλαμε βόλτα περπάτησε αρκετά ενεργήθηκε, έφαγε, όλα ήταν τέλεια. Ανασάναμε κι εμείς.

Ήμουνα πολύ χαρούμενη. Είχε γίνει καλά! Το Σάββατο το πρωί πριν πάω στη δουλεία πήγα να της δώσω την αντιβίωση αλλά δεν ήθελε να φάει το κεφτεδάκι. Αλλά δεν πείραζε γιατί έπρεπε να την σταματήσω την αντιβίωση. Είχαν περάσει οι 4 μέρες που έπρεπε να την πάρει. Οπότε άφησα το κεφτεδάκι δίπλα της και έφυγα για την δουλειά. Δεν ανησύχησα γιατί θεώρησα ότι δεν πεινάει γιατί είχε φάει αρκετά την προηγούμενη το βράδυ. Όταν γύρισα το μεσημέρι, την βρήκα νεκρή και παγωμένη μέσα στο σπιτάκι της! Γιατί θεεέ μου!!!! Γιατί;;;;;; Γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά;;;;; 13 χρόνια ήμασταν μαζί. Περάσαμε τόσες όμορφες στιγμές!

Πήρα τον γιατρό.... μάλλον ανακοπή μου είπε. Ο θάνατος ήταν αιφνίδιος μου είπε. Γιατί δεν μπορούσε να εξηγήσει πως την προηγούμενη το βράδυ έφαγε και ήταν μια χαρά.
Ρε παιδιά μήπως το έπαθε από τα φάρμακα;;; Τι να πω, δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε κάτι τέτοιο. Το θεωρούσα πιο πιθανό να πεθάνει την πρώτη μέρα που την βάλαμε μέσα στο σπίτι που ήταν πολύ χάλια και δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, παρά εκείνη την μέρα που σας λέω την άφησα μια χαρά, απλώς δεν ήθελε να φάει. Τέτοιο σοκ!!!






Την θάψαμε σε ένα οικόπεδό μας κοντά στο σπίτι μας. Ήταν πολύ άσχημες στιγμές, κι ακόμα είμαι χάλια. Νομίζω θα την δω έξω στην αυλή, νομίζω θα την ακούσω να γαβγίζει όταν κάποιος περνάει από τον δρόμο.
Αχ Ήρα μου γιατί;;;;
 Το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο σ΄αυτήν. Έφτιαξα και το βιντεάκι με τις φωτογραφίες της για να την θυμόμαστε πάντα. Έτσι κι αλλιώς δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ! Ήταν πολύ καλό σκυλάκι........



http://www.youtube.com/watch?v=td1aHQeVsh8 

"Pegy's Land"