Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ίρις η ακριβοθώρητη!




Με αφορμή την ανάρτηση για την όμορφη σκυλίτσα Εύα http://planitisgiaolous.blogspot.gr/2012/10/blog-post_29.html σκέφτηκα να σας πω και την ιστορία της άλλης μου κουκλάρας, της Ίριδας.
Την Ίριδα την βρήκα στα σκουπίδια όταν ήταν περίπου 1μιση μηνός. Θυμάμαι ότι τότε έκαναν απεργία οι εργάτες καθαριότητας και τα σκουπίδια ήταν βουνά έξω από τους κάδους.
Μέσα στο βουνό από τα απορρίμματα, είδα ένα κεφαλάκι να ξεπροβάλει με ένα έκπληκτο βλέμμα ζωγραφισμένο στο μουτράκι! «Τί όμορφο γατάκι» σκέφτηκα και πλησίασα περισσότερο θέλοντας να το χαϊδέψω. Όμως κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό όταν –αν και αγριούτσικο- με άφησε να το τραβήξω από τα σκουπίδια. Η μικρή είχε πληγές σχεδόν παντού, με πολύ έντονες αυτές στα πόδια της και στην κοιλιά της.
Ήταν φανερό ότι είχε δεχτεί επίθεση από άλλο ζώο και ήμουν σίγουρη από τις δαγκωματιές (που σε ορισμένα σημεία φαίνονταν πεντακάθαρα) ότι ήταν από σκυλί.
Δεν είχε πολλές αντιστάσεις για να παλέψει, οπότε την πήρα και την έφερα στο σπίτι. Αμέσως επικοινώνησα με τον κτηνίατρό μου και σε ένα τεταρτάκι ήμουν στο ιατρείο του. Επιβεβαίωσε ότι η μικρή είχε δεχτεί επίθεση από σκύλο και ξεκίνησε θεραπεία με αντιβιοτικές ενέσεις, αφού όπως μου είπε και ο ίδιος τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.
Αυτό κράτησε 10 μέρες. 10 μέρες πηγαινοερχόμουν πρωί και απόγευμα για τις ενέσεις της, τον καθαρισμό των πληγών και τις αλλαγές στις γάζες. Στην τελευταία μας επίσκεψη μου ήρθε λιποθυμία από τη μυρωδιά και το θέαμα, όταν άνοιξε τη γάζα από το ένα της ποδαράκι. Και τότε μου ήρθε και το νέο που με έκανε κομμάτια. «Δεν ήθελα να στο πω από την αρχή, γιατί ήλπιζα στα καλύτερα. Όμως το ζώο είχε ήδη προσβληθεί από γάγγραινα όταν το έφερες. Δυστυχώς όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλά έχει προχωρήσει. Επιβάλλεται ακρωτηριασμός. Αν δεν το κάνουμε θα πεθάνει».
Εδώ να πω ότι τα περισσότερα γατάκια που έχω μαζέψει, είχαν πολλά προβλήματα υγείας, αλλά κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανατύχει. Δυσκολεύτηκα να το χωνέψω είναι η αλήθεια, αλλά ο χρόνος και η κατάσταση του ζώου πίεζαν αφόρητα, οπότε έπρεπε να πάρω την απόφαση τάχιστα. Δεν μπορούσα λοιπόν παρά να συμφωνήσω με την άποψή του.
Έτσι λοιπόν η Ίρις έχασε το μπροστινό δεξί της πόδι… Όμως τα υπόλοιπα τρία σώθηκαν παρ΄όλο που έχει κάποια δυσμορφία στα δαχτυλάκια της.  Όταν πήγα να την πάρω από τον κτηνίατρο, η μικρή ήταν ακόμα ναρκωμένη. Άνοιξα το πορτάκι να δω πώς είναι και πιάστηκε η καρδιά μου. Θυμάμαι που είπα στον κτηνίατρο «Πάνο, αν το ζώο υποφέρει, πονάει  και δεν μπορέσει να περπατήσει θα στη φέρω για να τελειώσει ήσυχα κι ανώδυνα». Εκείνος με κοίταξε χαμογελώντας και μου απάντησε «Κούνια που σε κούναγε! Θα τα πούμε σε λίγο καιρό και τότε θα δεις τι βλακείες έλεγες!» 


Μετά από λίγες μέρες ζώο συνήλθε και… Ιουουουου! Έχω τον Σουμάχερ σε μορφή γάτας στο σπίτι μου! Δεν ξαναείχα ποτέ τόσο γρήγορο γατί! Μόνο τη σκιά της βλέπεις! Εκεί που κάθεσαι περνάει ένας σίφουνας από μπροστά σου στο στυλ… “Φάτε τη σκόνη μου ρε!”  Εννοείται ότι μετάνιωσα που ξεστόμισα όλες αυτές τις βλακείες περί ευθανασίας κλπ.
Η Ίρις τώρα είναι 9μιση χρονών. Το μόνο μου παράπονο είναι ότι αυτό το ζώο δεν εξημερώθηκε ποτέ. Δεν μπορώ να τη χαϊδέψω, δεν μπορώ να την πλησιάσω πάνω από μισό μέτρο (κι αυτό με τα χρόνια το κέρδισα). Οι φίλοι μου την βλέπουν σπάνια έως ποτέ, αφού φοβάται απίστευτα τον οποιονδήποτε ξένο.
Δυστυχώς δεν αφήνει και η μεγαλύτερή μου γάτα να πλησιάσω. Κάθε φορά που έχουμε κάτι πιο γούτσου γούτσου με την Ίριδα, μπαίνει η Νινή ανάμεσά μας και τη διώχνει. Προσπάθησα κι ακόμα προσπαθώ, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω ότι θα καταφέρω κάτι τώρα πια.


Όμως έχουμε αναπτύξει δικούς μας κώδικες.  Καταρχήν κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι. Εντάξει, προς τα πόδια του κρεβατιού, αλλά μαζί μου! Ύστερα όταν θέλει τρυφερότητες, κάθεται στο μισό μέτρο που σας έλεγα και κάνει βαρελάκια μέσα στο νάζι και στην τσαχπινιά! 


Αν και δεν είναι ήμερη, είναι ένα πάρα πολύ συμπονετικό ζώο. Μη σε δει να υποφέρεις ή να είσαι στεναχωρημένος. Κάθεται  -σε απόσταση ασφαλείας πάντα- μαζεμένη κάπου εκεί δίπλα σου και δεν σε χάνει από τα μάτια της. Κι αν η κακοαδιαθεσία σου τραβήξει, αρχίζει τα τσαλιμάκια μπας και γελάσεις. Συγχύζεται απίστευτα με το κλάμα και αρχίζει κι αυτή εκείνο το χαρακτηριστικό κλαψιάρικο νιαούρισμα. Μέσα σε όλα είναι μέγας ζήτουλας μεζέδων και τρώει σχεδόν τα πάντα! Χα,χα,χα!

Την ιστορία αυτή σας την αφηγήθηκα για να σας δείξω ότι ακόμα κι ένα ανάπηρο ζώο, μπορεί να ζήσει μια κανονική ζωή και να είναι αυτοεξυπηρετούμενο. Το μάθημά μου εγώ το έμαθα τώρα πια και δεν θα διστάσω να ξαναπάρω ένα τέτοιο ζώο. Ελπίζω κι εσείς! J

Αυτά για σήμερα αγαπητοί μου bloggers!

Καλή εβδομάδα από μένα και τα κορίτσια μου!


Selcouth

16 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απολύτως! Είναι αξιολάτρευτη!!! Πολλά μπράβο φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό για το σίφουνας που λέει η sel σας το υπογράφω πως λέει την αλήθεια!!βζιιιν και εξαφανίζεται!!χαχαχα ευχυχώς μου έχει κάνει τη χάρη να την δω καμιά φορά!!
    καλημέρα sel,φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα,χα,χα! Η επαλήθευση της ταχύτητας από τη φίλη papagalos! Ευτυχώς που έρχεσαι συχνά και έχεις καταφέρει να τη δεις! Τί να πουν και οι άλλοι που βλέπουν μόνο τη σκιά της! Να είσαι καλά παπαγαλίνα μου!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Μήπως από Ίρις να τη μετονομάσει σε Τίφανυ (από το "τυφώνας" χα χα!)Πραγματικά αυτό δείχνει πόση δύναμη καρδιάς έχει το ζωάκι αλλά και πόση δύναμη της δίνει η αγάπη της Sel! Μπράβο και στις δύο λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :) :) :) Τυφώνας δεν λες τίποτα! Να είσαι καλά Marie μου. Το ζώο αποδείχτηκε πολύ πιο δυνατό από 'μένα σ'αυτήν την περίπτωση!
      Πολλά φιλιά και καλό μεσημέρι!

      Διαγραφή
  4. καλημέρα!
    Γλυκιά και τρυφερή η ιστορία σου!
    Δείχνει την ευαισθησία σου και την αγάπη σου χωρίς όρια για τις γατούλες...
    Φυσικά και μπορούν να ζήσουν και ανάπηρα τα γατάκια έστω και αν τους λείπει το ένα άκρο. Δύο σε κάποιο γειτονικό σπίτι από μικρά κάτι τους έφαγε το πίσω ποδαράκι και ζουν έτσι από τότε χωρίς καμία φροντίδα και είναι και άριστοι κυνηγοί και πολύ δραστήρια.
    Και ο δικός μου ο γατούλης έχει πρόβλημα στα δυο πίσω άκρα παρόλο που τα έχει ολόκληρα αλλά δεν μπορεί να τα ορίσει καλά ούτε και να σκαρφαλώνει αλλά είναι μια χαρά.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα πια το ξέρω κι εγώ. Ίσως το χρειαζόμουν αυτό το μάθημα... Α ναι! Και η Ίρις είναι πολύ μεγάλη κυνηγός! Να τη δεις να πιάνει μύγα στον αέρα και να τρίβεις τα μάτια σου, από την ταχύτητα και την ευστοχία! Θυμάμαι που έλεγες γι' αυτόν τον γατούλη...
      Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα. Η αγάπη, η φροντίδα και η αφοσίωση που δείχνεις στα ζώα φαίνονται αμέσως!
      Πολλά φιλιά μυστήριο κορίτσι!

      Διαγραφή
  5. Πω-πω,συγκινηθηκα!Εγω Sel μου,αυτο που θελω να σου πω,ειναι ανα μεγαλο μπραβο και θαναι και πολυ λιγο για τον αγωνα πουκανες να σωσεις την ψυχουλα!Γενναια καρδια εχεις,μακαρι ναταν ολοι ετσι.Κι οσο για τη μικρουλα,τοσο φοβο και πονο πουχει περασει,πως να μην ειναι αγριμι!Το βλεπω κι απ'τις δικες μου γατες που ειναι και καλα.Τις φροντιζω και τις ταιζω κι ακομα φοβισμενες ειναι.Αυτα τα ζωα ολα ζουν μεσ'το φοβο.Φαντασου εμας να ζουσαμε σ'ενα περιβαλλον με κατι γιγαντες να μας κυνηγανε,πως θα νοιωθαμε!!!!!!
    Γι'αυτο οποιος θελει να νοιωθει ανθρωπος πρεπει να ερθει στη θεση τους!Αλλα δυστυχως,εμεις οι φιλοζωοι,ειμαστε η εξαιρεση κι οχι ο κανονας.Γι'αυτο τετοιες πραξεις ειναι παντα αξιεπαινες στο μεγιστο βαθμο!!!!!
    Φιλια σε σενα και τα κοριτσια σου και νασαι παντα καλα να τις φροντιζεις!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πίστευα ότι με το πέρασμα των ετών θα κέρδιζα την εμπιστοσύνη της, αλλά μπα... Με στεναχωρεί λιγάκι, αλλά το έχω αποδεχτεί τώρα πια. Άλλωστε όπως έγραψα έχουμε τους δικούς μας κώδικες τρυφερότητας!
      Έχεις κήπο και μαζεύονται; Τα ζώα καταλαβαίνουν Μαρία μου κι ακόμα κι αν είναι άγρια πάω στοίχημα ότι ξέρουν ότι τα αγαπάς!
      Πολλοί δεν ξέρουν, ας τους μάθουμε εμείς! Ευτυχώς οι πραγματικοί κακοί είναι λίγοι.
      Καλό μεσημέρι και πολλά πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Κι εγώ συγκινήθηκα και ένιωσα ωραία!Να είσαι καλά εσύ και τα ζωντανάκια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε κι εγώ και οι γάτες μου Pinelia μου!
      Καλό μεσημέρι, καλή ξεκούραση και πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  7. What a wonderful, touching story!!!!!!!!
    What a lucky baby to have found an angel like you!!!!!!
    All the best to you and your adorable kitty!!!!!
    Love and purrs,
    Anna & Zoe

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you soooo much Annuk! Iris is a brave and strong cat! She is my cute angel. :)
      Have a nice day, full of smiles and joy!

      Διαγραφή
  8. Αυτό είναι πρότυπο αγάπης για τα ζώα σεβαστή Σέλ..... τα σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή